Vision Art Platform, ÇaÄŸrı Saray’ın “Uygun Isıda Mekanlar” baÅŸlıklı kiÅŸisel sergisinin ev sahipliÄŸini gerçekleÅŸtirmekten mutluluk duyuyor. Sergi, 29 Ekim - 10 Aralık 2020 tarihleri arasında Vision Art Platform’un TeÅŸvikiye mekanında izleyicisi ile buluÅŸacak.
ÇaÄŸrı Saray’ın üretimlerine kaynaklık eden “bellek” kavramını odağına alan “Uygun Isıda Mekanlar” baÅŸlıklı sergi, sanatçının aidiyet bağıyla iliÅŸki kurduÄŸu kent mekanlarını rezonatif çizimleri ve performatif bir anlatımla ortaya çıkardığı çalışmalarını kapsıyor. ÇaÄŸrı Saray’ın 2014 yılından itibaren sürdürdüÄŸü üretimlerinin ana izleÄŸini oluÅŸturan “Bellek Mekanları” serisinin devamı niteliÄŸindeki çalışmalar, bireye özgü anlam taşıyan sosyal iliÅŸki aÄŸlarının düÄŸüm noktası olarak kentsel/mimari yapıları ele alıyor.
​
Türkiye’nin yakın tarihine ve toplumsal belleÄŸine dair “bilgi”yi barındıran yapıları içeren ÇaÄŸrı Saray’ın “Bellek Mekanları” bireysel ve ortak hafızaları referans alan kentsel yapıları, bu yapıların sembolik olarak taşıdıkları anlamları ve soyut/somut iktidar mücadelelerin formsal temsili olarak kente odaklanıyor.
Anıtkabir, TBMM, Türk Tarih Kurumu, Dolmabahçe Sarayı, Ä°stanbul Üniversitesi, Ä°stanbul Resim Heykel Müzesi, AKM, HaydarpaÅŸa Garı, Sirkeci Garı, Büyük Postane, Sansaryan Han, Selimiye Kışlası, Kuleli ile son dönemde Ayasofya ve Kariye ile Kadıköy ve BeÅŸiktaÅŸ Ä°skelelerinin de eklemlendiÄŸi bellek mekanlarıyla ÇaÄŸrı Saray, kolektif belleÄŸin tarihle aynı ÅŸey olmadığını, tarihin belirli yapıların inÅŸa ettiÄŸi bir sonuçken, belleÄŸin farklı bakış açılarının karşılıklı etki alanında ÅŸekillendiÄŸini ifade ediyor.
“Bellek Mekanları” katman katman, üst üste örülmüÅŸ çizgilerle ortaya çıkan titreÅŸimli çizimlerle ortaya çıkıyor, karşıdan ve tam cepheden izlenen mimari mekanlar fotografik ya da dokümanter bir kaynaktan bağımsız ve gerçekçi olma iddiasından uzaklaşıyor, böylelikle sanatçı, “yapma”yı, mekânsal yapıyı aÅŸan bir ÅŸey olarak ortaya koyuyor. ÇaÄŸrı Saray, kenti hafızayı kışkırtan bir imge olarak, onu hatırlama ve unutmanın diyaloÄŸuna açarak, imgesel olarak yeniden kurguluyor, ÅŸimdinin içinde görünür olan bir geçmiÅŸi açığa çıkarıyor. Böylelikle bir karşı-bellek inÅŸa eden sanatçı, kentsel mekanı bellek aracılığıyla deneyimleme ve dönüÅŸtürmenin muhalif potansiyellerine iÅŸaret ediyor.
